Za strance koji uče kineski jezik jedan od najvećih problema je pravilan izgovor.

U kineskom pismu se ne koriste slova nego znakovi koje zovemo kineski karakteri. O postanku kineskog pisma ima puno legendi, a najčešće se pominje ona u kojoj je Cang Jie, gledajući tragove ptice u pijesku došao na ideju da stvori skup znakova koji će predstavljati kinesko pismo. To je najstariji oblik kineskog pisma kojeg zovemo slikovno pismi.

Cang Jie je bio pravi izumitelj.Kasnije su kineski arheolozi u pokrajini Shandong, u blizini rijeke Lingjang, u grobnicama pronašli mnoge ostatke od porculana na kojima su ispisani kineski karakteri. Arheolizi su utvrdili da ti predmeti od porculana potječu iz vremena prije 4500 godina. To je najstariji dokaz o postojanju kineskog pisma.

Kineski karakteri su kvadratnog oblika, nemaju slovne oznake i nema logičnog slijeda u pisanju nego se moraju naučiti napamet. To je najveći problem strancima koji uče kineski.

Da bi se strancima olakšalo učenje kineskog pisma, kineska vlada je 1958. godine donijela "Pravilnik o latiničkoj transkripciji kineskog pisma''.

Tako što je uveo latiničnu transkripciju kineskog pisma po sustavu latiničnih slova podijeljenih na 21 samoglasnik i 39 suglasnika.Bila je to sretna odluka, strancima bitno pojednostavljuje kineski.

Kada već govorimo o latiničnoj trankripciji moramo pomenuti i izgovor. Kineski jezik ima 4 tona: ravni, uzlazni, silazno-uzlazni i silazni ton. Na isti način, samo sa različitim tonovima, izgovorit ćemo različite riječi, na primjer mā(妈, majka )，má (麻, lan )，mǎ(马, konj)，mà(骂, psovati).

Strogo moraš voditi računa o tonovima, jer su veoma važni u učenju kineskog jezika. Na primjer, majka se izgovara po prvom tonu, a konj po trećem.